Anacığım rahmetli olduğunda 45 yaşında idi.
Bense 27 yaşında.
Tam kırk bir yıl oldu fani dünyadan ayrılalı.
Bizim zamanımızda yaş günleri veya anneler günü kutlanır mı idi, doğrusu bilmiyorum.
Ya da bizim ailemizde böyle alışkanlıklar yoktu.
Çevremizde de yaş günlerini veya Anneler gününü kutlayan bir aile tanımıyorum.
O zamanlar sıkıntılı zamanlar mı idi, yoksa Anadolu nun bir kenar mahallesinde böyle adetler mi yoktu, inanın hiç hatırlamıyorum.
Şimdilerde öyle imreniyor ve hayıflanıyorum ki, Anacığım sağ olsaydı ona sevgimin ifadesi olan bir gül hediye etseydim.
Hasretle sarılsaydım, ellerini öpseydim..
Beş dakikacık olsun kucağına başımı dayayıp sıcaklığını hissetseydim.
Ve dahası onu ne kadar sevdiğimi söyleseydim…..
Heyhaaaat, nafile. İş işten çoktan geçti.
Başta bu vatanın birliği, dirliği, bölünmez bütünlüğü için, Bayrak için, Ezan için, Kur an için can veren şehitlerimizin ve aynı duygularla gazi olmuş kardeşlerimizin muhterem annelerinin ve bütün annelerin, anneler gününü en kalbi duygularımla kutluyor, saygı ile ellerinden öpüyorum.
Esselamualeykum. Ey olar İnşeELLAH